Vannacht hebben we eindelijk (relatief) uit kunnen slapen. We hadden de gelegenheid om al rond 22.30u te gaan slapen (niet dat we dat ook echt deden) en afgelopen ochtend zaten we om 9.30 aan het ontbijt. Na redelijk te hebben ontbeten naar mijn mening; er was namelijk niet veel meer dan broodjes met jam, pakten we allemaal onze koffers en tassen in. Vervolgens verzamelden we alle spullen in een kamer en vertrokken we naar het strand. Het weer vandaag was overigens ook schitterend, vandaar dat we besloten om maar even verfrissend te voetenbaden in de Stille Oceaan.

Onderweg naar het strand kwamen we nog langs een winkelcentrum genaamd "Larcomar" gelegen in het stadsdeel Miraflores. We waren eerder al een keer wezen lunchen in dit winkelcentrum in een restaurant genaamd "Mango's". In Larcomar kregen we allemaal nog een halfuurtje de gelegenheid om onze laatste Soles en Dollars te besteden. Sommigen kochten wat eten, sommigen een laatste souvenir; kortom bijna iedereen had nog wel wat geld te besteden. Nadat het halfuur voorbij was, rond het begin van de middag, vertrokken we richting het strand. Er was alleen nog een klein probleempje; hoe kwamen we namelijk bij het strand? Dat viel namelijk tegen met al die mooie maar steile kliffen waarbij geen een trap naar het strand te bekennen was. Toen besloten we om toch maar alvast de goede richting in te lopen, en niet veel later kwamen we een weggetje tegen dat richting het strand naar beneden ging. Toen we eenmaal op het strand aankwamen besloten sommigen meteen hun schoenen en sokken uit te trekken en vervolgens te wachten tot er een verfrissende golf over hun voeten spoelde. Anderen hadden geen zin om nat te worden en bleven dus langs de kant kijken hoe hun medereizigers werden overspoeld door de golven die op het strand aanspoelden. Harald was de eerste die besloot net een paar stapjes verder de golf af te gaan wachten; hij werd dus ook als eerste zeiknat (terwijl de rest hard stond te lachen aan de kant). We moesten om 15.00u alweer klaarstaan voor de bus die ons bij het hostel kwam ophalen, althans; dat was de bedoeling. Toen besloten Robin en Sietske rond 13.15 dat we toch maar eens moesten gaan lunchen (ondanks alle lol die Robin had in de zee ;) ). We liepen vanaf het strand richting het stadscentrum om daar te gaan lunchen. Uiteindelijk kwamen we uit bij een Peruaans kiprestaurant waar we lekker voor de laatste keer in Peru hebben geluncht. We moesten alleen wel snel terug naar het hostel lopen nadat we klaar waren met eten, omdat de bus daar al op ons stond te wachten om naar het vliegveld te vertrekken. Nadat alle tassen en koffers in waren geladen vertrokken we naar het vliegveld, waar nog het een en ander geregeld moest worden. Robin en Sietske zaten namelijk op een andere vlucht geboekt dan alle 14 leerlingen nadat er wat dagen ervoor wat was veranderd in de planning qua vluchten. Terwijl de meesten even hun natte kleren gingen verwisselen met droge kleren, ging ik (Jasper) met Robin en Sietske proberen te regelen dat Robin en/of Sietske mee kon vliegen met de vlucht van alle leerlingen. Helaas zat het hele vliegtuig volgeboekt en was er alleen nog maar plaats in de business class; waarvoor je 'nog maar' $2000 hoefde bij te betalen per persoon. Kortom geen goede oplossing. De tweede mogelijke oplossing was dat een van de leerlingen zou ruilen van vlucht met Robin of Sietske. In dit geval probeerden we dus mij (Jasper) van vlucht te wisselen met Sietske. Helaas was dit ook weer een dure grap; dit zou namelijk $800 kosten om te regelen. Uiteindelijk hebben we dus besloten het maar te laten zoals het was; de 14 leerlingen op de ene vlucht en de twee leraren op de andere. Lina was ondertussen al aangewezen als 'reisleidster' onder de leerlingen met assistentie van ex-reisleider Mario. Nadat iedereen officieel het land uit mocht namen we afscheid van Robin en Sietske die 40 minuten eerder richting Madrid zouden vertrekken. (Later kwamen Levy, Harald, Jip en ik ze trouwens weer tegen toen ze bij de gate zaten te wachten om te gaan boarden en hebben we nog maar even zitten kletsen en afscheid genomen. Tja, afscheid nemen is natuurlijk moeilijk.. Haha!) Wij moesten 40 minuten later ook gaan boarden, rond 19.00. Voordat dat was gebeurd besteedden sommigen nog snel hun laatste geld. De reis zonder leraren is verder helemaal goed verlopen en we zijn onderweg geen mensen kwijtgeraakt! Het enige wat jammer was, was dat de meesten van ons erg ver van elkaar af zaten tijdens de vlucht. (Opvallend detail; er waren nog minstens 5 plaatsen over in het vliegtuig waar de leerlingen in zaten, wat eigenlijk had betekend dat Robin en Sietske er gewoon bij hadden gekund.. Maar ja, niks aan te doen! Alles is goed gekomen uiteindelijk!)

Vandaag was een mooi afscheid van Peru!

Jasper

Goedenacht, of moet ik eerder zeggen goedeochtend?
Voor de meesten van ons, die nog wakker waren voelde het als midden in de nacht, rond 03:00u, terwijl veel Nederlandse families al rond deze tijd, 10:00u wakker werden. De eerste mensen keken al raar rond toen ze door hun raampje naar buiten keken en het felle licht zagen terwijl hun telefoon een tijd midden in de nacht aangaf. Afgezien van het tijdsverschil en de tijd konden veel mensen nog wel een goede nachtrust pakken. Zelf heb ik (Levy) toch nog zo’n 7uur geslapen. Anderen hebben de hele reis niet geslapen doordat er een fijne buurvrouw/man naast hen zat die het net wat moeilijker maakte om te slapen (wat een gesnurk zeg). Rond 04:30 Peruaanse tijd kregen we ons ontbijt bestaande uit een broodje ham en kaas, een bakje fruit, natuurlijk alweer een muffin en een amandelchocolade reep. Mijn buurvrouw was net zo slim om 10 minuten voor het ontbijt naar de wc te gaan (wie weet waarom het zo lang duurde) en daardoor haar ontbijt miste. Toen ze terug kwam was ze niet al te blij iedereen te zien eten behalve haarzelf, dit uitte ze ook op het cabinepersoneel. Eenmaal klaar met het ontbijt waren we al bijna bij het vliegveld in Madrid. Geland in Madrid liepen we door de paspoort controle en zagen we Robin en Sietske al klaar staan met een bordje in hun handen waarop stond: Lina El Barakat, 14 personen. Zoals jullie in het vorige verhaal konden lezen was Lina uitgeroepen tot onze reisleider met Mario als assistent. Eenmaal door de handbagage check, waar Dylan werd uitgekozen voor een willekeurige check, konden we naar onze gate lopen waar we nog zo’n anderhalf uur hebben gewacht. Nadat we onze paspoorten en boardingpass weer hadden laten zien konden we het vliegtuig in, waar iedereen meteen een glimlach op hun gezicht kreeg omdat er een ‘’geluidloze’’ baby achterin zat. Dit was helemaal niet zo erg totdat er een oorverdovend geluid uitkwam. Eenmaal 15 minuten onderweg kregen Harald en Jane zelfs andere plaatsten aangeboden omdat de baby maar bleef schreeuwen. Verder verliep de vlucht van Madrid naar Brussel perfect.Aangekomen in Brussel kregen we onze koffers weer terug en konden we eindelijk door de deur lopen waar we de meeste van onze lezers (jaja) tegemoet kwamen. Na iedereen weer welkom geheten te hebben en overal bedankjes gehoord te hebben stroomde iedereen zo’n beetje weg.
Naar mijn mening was dit de mooiste reis die ik ooit heb meegemaakt.

Wat recensies uit de groepsapp van de leerlingen en leraren:

Sietske Zwiebel: Dames en heren.. Thanks voor de hilarische twee weken.. mijn cadeau ligt nog even in de koffer maar komt helemaal goed. En hoe was het water??

Jasper Linders: Jullie ook allemaal bedankt!! Het kraanwater is zo lekker dat ik er dadelijk onder ga douchen haha.

Lina El Barakat: Het was echt geweldig!!

Sabine Vos: Ja inderdaad! Bedankt allemaal!!

Nienke Rusch: Jaaa echt super leuk met iedereen!!!

Sabien van der Grift: Ik vond het ook super leuk en gezellig! Bedankt!

Jolie Tops: Super bedankt iedereen voor de 2 top weken!

Colette van Happen: Deze 2 weken waren super, bedankt iedereen!

Jip Boer: Ik weet niet of er nog veel manieren zijn om hetzelfde te zeggen maar toch iedereen bedankt voor de gave reis.

Dylan Picus: Sowieso de vetste reis die ik ooit heb gemaakt.

Jane Deijnen: Jaa was echt super, sowieso nooit vergeten.

Harald List: Dit was de beste reis ooit, iedereen hartelijk bedankt voor deze twee weken.

En om af te sluiten willen Jasper en ik, (Levy) nog zeggen dat dit zeker een reis is geweest waar dingen zijn gebeurd die altijd bij ons zullen blijven. In een woord: perfect!

Schitterende jolige groeten,

Jasper en Levy!